သူ ... သိပါေစ
သူ ... သိပါေစ
အေ၀းကေန
ၾကည့္ေနရေပမယ့္
သူျမင္ပါေစ
အေဝးကေန
ၿပံဳးျပရေပမယ့္
သူနားလည္ပါေစ
အေ၀းကေန
စကားေတြေျပာေပမယ့္
သူၾကားပါေစ
အေ၀းကေန
သိပ္ခ်စ္ေနရေပမယ့္
သူသိပါေစ
တိတ္တခိုးနဲ႕
ခ်စ္ေနရတဲ့ ဘ၀ကို
သူ ထာ၀ရ
နားလည္ေပးပါေစ။
ကိုတိုး
သူ ... သိပါေစ
အေ၀းကေန
ၾကည့္ေနရေပမယ့္
သူျမင္ပါေစ
အေဝးကေန
ၿပံဳးျပရေပမယ့္
သူနားလည္ပါေစ
အေ၀းကေန
စကားေတြေျပာေပမယ့္
သူၾကားပါေစ
အေ၀းကေန
သိပ္ခ်စ္ေနရေပမယ့္
သူသိပါေစ
တိတ္တခိုးနဲ႕
ခ်စ္ေနရတဲ့ ဘ၀ကို
သူ ထာ၀ရ
နားလည္ေပးပါေစ။
ကိုတိုး
Posted by MYO HAN HTUN at 3:34 PM
Labels: My Poem, Myanmar Poem, Myself
1 comment:
ကိုတိုး.. ဒီတသက္ တိတ္တခိုးနဲ့ပဲ စခန္းသြားေတာ့မွာလာဗိ်ဳ့ ။ ဟိုဘက္က သိမွ အေျခအေန တိုးတက္လာမွာေပါ့ ။ တိတ္တခိုးျကီးပဲ ဆိုရင္ ဘိတ္ခ်ီးျဖစ္ျပီး လူပ်ိဳျကီးဘ၀နဲ့ အရိုးထုတ္ေနရမယ္ေနာ္ း)
Post a Comment