၁၁ ႏွစ္၊ (၅၇၀ပတ္) ေက်ာ္ၾကာျပသဆဲျပသၿမဲျဖစ္ေသာ ထိုရုပ္ရွင္

မင္းသား ရွာရုဒ္ခန္း(န) (Shah Rukh Khan) ဟာဆိုရင္ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အိႏၵိယ ရုပ္ရွင္စြဲ ပရိႆတ္မ်ားရဲ႕ အသည္းေက်ာ္ မင္းသားတစ္ေယာက္ပါပဲ လို႕ ေျပာလွ်င္ မွားမည္မထင္ပါ။ သူ႕ကို လူတိုင္းလိုလို သိၾကပါလိမ့္မယ္။ သူ ႏွင့္ မင္းသမီး ကာဂ်ဳိး(လ္) တို႕ ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ "Dilwale Dulhania Le Jayenge" (အတိုေကာက္ကေတာ့ DDLJ လို႕ေခၚၾကပါတယ္) အိႏၵိယ အခ်စ္သရုပ္ေဖာ္ဇာတ္လမ္းဟာ ဆိုရင္ျဖင့္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀ ရက္ေန႕မွာ စတင္ရံုတင္ ျပသခဲ့ပါတယ္။ ထူးျခားတာက ဒီဇာတ္ကားကို ထုိေန႕ကေနစ၍ ယေန႕ထက္ ထိတုိင္ေအာင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ Mumbai (ယခင္အေခၚ Bombay) ရဲ႕ Maratha Mandir ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ရုံတင္ဆဲရုံတင္ၿမဲျဖစ္ေနေသးပါတယ္။ စျပတဲ့ရက္ကေန ယေန႕ထက္ထိ ႏွစ္ေပါင္း ၁၁ ႏွစ္၊ (၅၅၅ ပတ္) ေက်ာ္ၾကာ ထိုရုပ္ရွင္ရုံတြင္ ကမၻာ့ စံခ်ိန္တင္ျပသဆဲပါ။ အိႏၵိယ လူမ်ဳိးမ်ားကေတာ့ သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ရုပ္ရွင္နဲ႕ပတ္သက္လို႕ ခ်စ္ခင္၊ ႀကိဳက္မုန္း၊ ငိုေၾကြးလြမ္းဆြတ္၊ ထိုးက်ိတ္သတ္ျဖတ္ စသည္႕ ခံစားခ်က္မ်ားျပင္းျပတဲ့ေနရာမွာ ကမၻာေပၚတြင္ မည္သည္႕လူမ်ဳိးမွ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို မွီမယ္မထင္ပါ။ ရုတ္ရွင္ကိုအသည္းစြဲၾကတာကလည္း သူတို႕မွလြဲ ၍ မည္သူမွပင္မရွိေတာ့ေပ။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ Bombay (Mumbai) မွာေက်ာင္းတက္စဥ္ကာလက ေက်ာင္းသြားရင္ ရုပ္ရွင္ရုံေလးငါးရံုေလာက္ေရွ႕က ျဖတ္သြားရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ "Kal Ho Naa Ho" ဇာတ္ကားျပတုန္းကလည္း ငိုလိုက္ၾကတဲ့ ကုလားမ်ား ရုပ္ရွင္ရုံကေန မ်က္ရည္မ်ားစမ္းတမ္း စမ္းတမ္းနဲ႕ ထြက္လာၾကတယ္။ ဇာတ္ကားထဲမွာ တစ္ခုခု မတရားတာျမင္ရင္လည္း မည္သူနဲ႕မွမတူ ဆဲၾကဆိုၾကတာကလည္း ပြက္ေလာရယ္မွညံ။ ကၽြန္ေတာ့္ ကုလားဆရာမ်ားဆိုရင္လည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္းတြင္ တစ္ရက္ထဲ ရုပ္ရွင္သံုးေလးကားကို ရုံတကာလွည္႕ၾကည့္ၾကတယ္။ တကယ့္ကို Passion of the India ပါပဲ။)ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ ေကာင္ေလး နဲ႕ ေကာင္မေလးက ခ်စ္သူျဖစ္၊ မင္းသမီး အေဖက သေဘာမတူ၊ လြမ္းၾက ေဆြးၾက၊ ေနာက္ျပန္ေပါင္းထုပ္ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ထူးျခားတာက အိႏၵိယႏို္င္ငံရဲ႕ ပထမဦးဆံုးရုပ္ရွင္အျဖစ္ ျပည္ပတြင္ေနထိုင္ေသာ အႏၵိယလူမ်ဳိးမ်ားအေၾကာင္းကို ပံုေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတ္ကားကလည္းေကာင္းလြန္လြန္းလို႕ ဒီေလာက္ထိ ရုံတင္ဆဲရုံတင္ၿမဲ ျဖစ္တာေပါ့။ အိႏၵိယရုပ္ရွင္ႀကိဳက္ပရိႆတ္မ်ားကေတာ့ ၾကည္႕ဖူးၿပီးသားျဖစ္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုလားကားမၾကည္႕ရေသးဖူးဆိုတဲ့ လူမ်ားကိုေတာ့ အိႏၵိယကားရဲ႕ ‘‘အဆိုအက ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾက လြမ္းၿပီး ျပန္တြဲ ဒီဇာတ္လမ္းပါပဲ’’ ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မူပိုင္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ စာသားေလးကို ေရရြတ္ရင္း ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည္႕ဖို႕ရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။ အေသးစိတ္သိလိုတယ္ဆိုရင္ေတာ့ Dilwale_Dulhania_Le_Jayenge မွာ သြားဖတ္လို႕ရပါတယ္။ ကိုတိုး

My Photo Gallery 2

Mercury Wave, Pattaya Beach, 2004

ပလာတာအိုးနဲ႕တူတဲ့ ငါ့စိတ္ေတြ

ေတြ႕ရင္

ခ်စ္သူ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ ခ်စ္ရသူရယ္
မင္းရဲ႕ အၿပံဳးတစ္မ်က္ႏွာက
မႏၱေလး ညေစ်းက ထိုးမုန္႕သည္ေတြထက္
အျခားလူေတြရင္မွာ ခ်ိဳလြန္းလွ ပါတယ္
ဒါေၾကာင့္လည္း
စိုးရိမ္လွပါတယ္ ငါ့စိတ္ေတြရယ္

ေတြးရင္

မင္း ျပန္မခ်စ္ရင္
ေဆးမကယ္ႏိုင္ စိတ္ေရာဂါေဆးရုံ
လက္မွိဳင္ေတာ့မယ္
ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္ပါ
ဒါကလည္း
ရူးေစပါတယ္ ငါ့စိတ္ေတြရယ္

ေ၀းရင္

မင္း လမ္းခဲြစကားဆိုခဲ့ရင္
ကီးမားတင္၀င္း ပလာတာအိုး
ရင္ဘတ္နဲ႕တိုးမိေလလား
အဲ့ဒီထက္
ပူပါတယ္ ငါ့စိတ္ေတြရယ္

အို ေတြး၊ ေဆြး၊ ေ၀း
အကုန္ေရွာင္ေျပး
ဗ်ာအပူေတြကို ယၾတာေျခ။

ကိုတိုး

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဒါကေတာ့ ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ေပါ့။ ခံစားၾကည့္ပါ။)

ကြန္ပ်ဴတာစားပြဲ ေပၚက ပါပီမေလး

ကြန္ပ်ဴတာစားပြဲ ေပၚက ပါပီမေလး

က်ီး ေယာင္ေဆာင္ေသာ ေဒါင္း

အသဲ ရယ္
ေရေျမရပ္ျခား
ပင္လယ္ေတြ ျခားလည္း
တို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
မင္းကိုအၿမဲတမ္း သတိရေနပါတယ္ ့ ့ ့

ဟိုေန ့က
မင္းဓါတ္ပံုေတြကုိ တို ့တစ္ေတြ ေတြ ့ရေတာ့ အံ့ၾသခဲ့တယ္ ့ ့ ့

ေမးစရာေလးေတြကိုေတာ့ ေမးပါရေစ ့ ့ ့

ဆံနီေၾကာင္ေၾကာင္
ေရႊအိုေရာင္နဲ ့
ေရာင္စံုေၾကာင္ၾကား
သည္အလွ မွ
မင္းလွတယ္ ထင္ေနေတာ့ မွာလား ့ ့ ့

ခ်က္ျပဳတ္ ဗိုက္ေပၚ ေပေရာ္ေရာ္
ညစ္ေညွာ္ေညွာ္ဂ်င္းနဲ ့
စတိုင္(လ္) ဆိုတဲ့ အေခၚေ၀ၚေတြနဲ ့မွ
မင္းအေနေတာ္ ေနေတာ့မွာလား ့ ့ ့

ေရာင္စံုမီးၾကား သံစံုတီးၾက
ယစ္မူးေပါက္မွ အသြင္ထူးေတာက္တယ္ဆိုတဲ့
မင္းရဲ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြေခၚရာ
ကလပ္(ပ)ေတြ ပါတီေတြနဲ ့မွ
မင္းအေနေပ်ာ္ ေနေတာ့မွာလား ့ ့ ့

အခါခါပူ မွာေတာ္မူခ်င္တာက
က်ီး ေယာင္ေဆာင္ေသာ ေဒါင္း ေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ ့ ့ ့

တို ့သူငယ္ခ်င္းေတြဘ၀မွာ မင္းလိုႏုိင္ငံျခားဆိုတဲ့
ေ၀ါဟာရတစ္ခုကို စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ မေတြး၀ံ့ၾကလို ့
မင္းဆီအလည္ လာဖို ့ဆိုတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ ့ ့ ့

ဒါေၾကာင့္ ့ ့ ့

ပုထိုးေစတီ ရွဳ ့ဖြယ္စံုညီ
ျမရိပ္ညိဳညိဳ ေတာင္တန္းေတြကတစိုစို
သည္တမာေ၀ အညာေျမေဟာင္းက
ခေရေတြေလ်ာင္းလမ္း ဒီေျမလမ္းမွာ
သနပ္ခါးၾကား ဖ်င္ၾကမ္းအၾကားနဲ ့
အညာသူအလွ စာကူမရတဲ့
မင္းျပန္လာမယ့္ ေန ့ကို
တို ့တေတြ
ျမဴမွဳန္ေတြၾကားက မသဲမကြဲ
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ ့မယ္။

ကိုတိုး

ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲအသည္းထဲက ေရးသားထားတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ခုေပါ ့။
ဇူလိုင္လ ၃၁ရက္၊ ၂၀၀၆။

မင္း ေမေမနဲ႕ေဖေဖကို ႀကိဳးနဲ႕တုတ္ထား (ေပါက္ကရ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမွတ္စု မွ)

ကိုယ္တို႕သြားၾကစို႕ ေသာၾကာေန႕ရုတ္ရွင္ရုံဆီ
အခ်စ္ရယ္
မင္းဆီ ကိုယ္လာပါတယ္
ဒါေပမဲ႕ အၿမဲတမ္း
မင္းအေမက မင္းအိမ္မွာမရွိဘူးတဲ့
မင္းအေဖကေတာ့ မင္းလိုက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့
အခ်စ္ရယ္ မင္းသိတဲ့အတိုင္း ကိုယ္က လူေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ပါ
မင္းေဖေဖ နဲ႕ မင္းေမေမလုပ္တိုင္း
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္မွဳ႕ေတြက ဆိုးလွတယ္
ကိုယ္လည္း မင္းအိမ္ေရွ႕ကေန အခ်က္မေပးခ်င္
လာမည့္ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မွာ
လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တာက ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္း
ကိုယ္တို႕ရဲ႕ လြပ္လပ္တဲ႕ ေန႕ေလးတစ္ခုရေအာင္
ေသာၾကာေန႕ေရာက္တိုင္း
မင္းေမေမ နဲ႕ မင္းေဖေဖကို ႀကိဳးနဲ႕တုတ္ထားေစခ်င္တယ္

ကိုတိုး

(မွတ္ခ်က္။ ။ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေပါက္ကရ (ေပါက္ပန္းေဆး) ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။)

My Photo Gallery 1

The Way to Wadi, OMAN. 2004

City of Angels, BANGKOK. 2004

ဒဏ္ရာ

မထင္မွတ္ပဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့
ေ၀ဒနာအတြက္
မခ်စ္ဖူးတဲ့ အခ်စ္ရူးတစ္ေယာက္မို႕
မခ်စ္တတ္လို႕ အခ်စ္ငတ္ခဲ့ရတဲ့
အမွတ္မရွိတဲ႕ ႏွလံုးသား
ရုိက္ - ရုိက္ၿပီး
ဆံုးမတာပဲ
ေကာင္းပါတယ္။

ေအးထြန္း

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒါကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေအးထြန္းရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ခုပါ

ယဥ္ယဥ္ေလး ရူးလို႕ေန

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့
ညေမွာင္ေတြမွာ
ေကာင္းကင္တခြင္
ေငးေမာေနမိတယ္

တိမ္လႊာေလးေတြ
ေလေျပေအးေတြ
ေတာက္ပေနတဲ့ လေရာင္
လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြ
လွပညမ်ား
ကာရံလွေအာင္
အခ်စ္ေဘးမွာရွိေစခ်င္ၿပီ။

ကိုတိုး

တံတားေလး

အိပ္မရေတာ့တဲ့
ငါ့မ်က္လံုးေတြ
မင္းပံုရိပ္ေတြကို
အတင္းလိုက္ဖမ္းရင္း

ပိတ္မရေတာ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
မင္းနာမည္ကို
ေအာ္ဟစ္ရင္း

ရူးသြပ္မွဳ႕နဲ႕
လူေတြအလည္မွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္း
ကခုန္ေနမိတယ္။

ကိုတိုး

အသစ္တဖန္

စံုစည္းခြင့္ရဲ႕
နံနက္ခင္း
မင္းေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို
ေငးၾကည့္ရင္းနဲ႕
ငါ ရင္ခုန္ေနမိတယ္

ခြဲခြာျခင္းရဲ႕
ညေနခင္း
မင္းပါးမုိ႕ျပင္က မ်က္ရည္စေလးမ်ားကို
သုတ္ရင္းနဲ႕
ငါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတယ္

ရင္ခုန္ျခင္းရဲ႕
ညေတြမွာ
မင္းပံုရိပ္ေတြ
ငါျမင္ရင္း
ေန႕သစ္တစ္ခုကို
ျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္။

ကိုတိုး

တစ္ခုလတ္ ရည္းစား

ေရာက္ေလရာ ရည္းစားထား
မင္းမာယာ ဒါအကုန္ပဲလား
မိန္းကေလးရယ္ မင္းအတြက္ငါစိတ္ပူ
ရင္တပူပူ အအိပ္ပ်က္အစားပ်က္
ႏွိပ္စက္တာက ရင္ခုန္သံ
သံစဥ္ ေျပာင္းျပန္ ဂီတာအိုသံ
နားမခံႏိုင္တဲ့ ဒီသီခ်င္းအိုအား
ငါတစ္ကိုယ္သီဆို
တအိုအို တငိုငို
ကေလးကငို ေတးကဆို ေသးကလည္းဆို
အေႁကြးကလည္းပို မင္းဘ၀ကအအို
ငါ့ ဘ၀ကလူပ်ိဳ
မင္းေနာင္တ မင္းမရလည္း
ငါ့ ေမတၱာလည္း ကုန္ခန္းေလၿပီ
မင္းအတြက္ ငါဆုေတာင္းေပးခဲ့သည္
ႏွဳတ္ဆက္ပါၿပီ
အေ၀းတစ္ေနရာဆီ . . .

ကိုတိုး

ေခတ္သစ္ ကေလးေခ်ာ့ေတး

ဟစ္ေပါ့နဲ ့ ဟစ္ေဟာ့ကို
မခ်စ္ေတာ့
ရက္(ပ)ပါစီးရီး ကယ္ပါနားညီးလို ့
ဆယ္ခါ နားတီးခံရေလာက္တယ္
ပလီပလာ တီတီတာတာ
မညီမညာ ဆိုလိုက္ၾကပံုမ်ား
နားထဲေရ၀င္ကာမွ ေတာ္အံုးမယ္
ကဲပါေလ . . .
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း သြင္သြင္စီးေခ်ာင္းလို ့
ကိုယ့္ေခတ္ သူ ့ေခတ္
ေတးကို အေျချပဳ
ကေလးကိုသာ ေခ်ာ့သိပ္လိုက္အံုးမယ္
ေရာ့(ခ) သီခ်င္းနဲ ့တဲ့ေလး ။

ကိုတိုး

မမွန္းပါနဲ႕ မိမုန္းရယ္

၁၉၉၆ခုႏွစ္ရဲ႕ ေဆာင္းေပါက္ခါစ တစ္ရက္မွာပါ . . . . .

မႏၱေလးတကၠသိုလ္ မိန္းေဆာင္ (Main Building) ရဲ႕ေလွကားတစ္ေတြမွာ ပထမႏွစ္ အသစ္စက္စက္ ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနၾကရင္း မိန္းကေလး လွလွေလးေတြကို ငမ္း ေနၾကတာေတာ႕ အမွန္ရယ္ပါ။

ထိုအခ်ိန္ပ်ာပ်ာသလဲ ေရာက္လာတာက ပဲပင္ေပါက္လက္ေရး ပိုင္ရွင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။ ထိုပဲပင္ေပါက္ လက္ေရးပိုင္ရွင္ ေတာင္ေပၚသားသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စကားအဆိုအရ သူအသည္းအသန္ လိုက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို စိတ္ဆိုးေအာင္ ဘာေတြသြား လုပ္လာမွန္းမသိ၊ သူေရးထားတဲ႕ ေတာင္းပန္စာကို ကၽြန္ေတာ္က လက္ေရးလွလွနဲ႕ ျပန္ကူးေပးရန္ လာၿပီးအကူအညီ လာေတာင္းတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႕ေကာင္က ဒါမ်ဳိးဆိုရင္ ကူညီခ်င္တာက ေရွ႕ဆံုးက။ ေက်ာင္းမွာတုန္းက မိန္းမေခ်ာေလးေတြရဲ႕ ပန္းခ်ီပံုတူဆြဲရန္၊ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြအတြက္ ရုပ္ပံုမ်ားေရးဆြဲရမည္ ဆိုလွ်င္ ဒီကေကာင္က အခမဲ႕ အိပ္စိုက္ကူညီရန္၀န္မေလးသူ။ ဒါနဲ႕ဘဲ ေက်ာင္းထဲက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ခုမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕သြားထိုင္ရင္း သူေရးထားတဲ႕ စာေလး သံုး ေလးေၾကာင္း ကို ရည္းစားစာ ေရးလွ်င္ သံုးတဲ႕ စာရြက္လွလွေလးေပၚမွာ ကူးေပးလိုက္တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေတာင္ေပၚသားလည္း ေပ်ာ္ၿပီး သူစားထားတဲ႕မုန္႕ဖိုးေတာင္ မရွင္း ‘‘ငါ စာ သြားေပးလုိက္အုံးမယ္လို႕’’ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ထေျပးေလေရာ။

ေနာက္တစ္ေန႕ ေက်ာင္းခန္းေရွ႕မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေျပာေနတုန္း ေကာင္မေလးတစ္သိုက္ ေရာက္လာၿပီး အဲဒီထဲမွ စာေပးခဲ႕ရတဲ႕ အႏွီေကာင္မေလးက ေတာင္ေပၚသားကို လြယ္အိပ္နဲ႕ပစ္ေပါက္ၿပီး ‘‘နင္လို အေကာင္မ်ဳိးကို ငါက ဘာကိစၥနဲ႕ မွန္းရ မွာလဲ xxxxxxxxxxxxx’’ လို႕ေအာ္ေရာ၊ ၿပီးေတာ႕ဘာစကားေတြမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ မရပ္မနား ေတာင္ေပၚသားကို ေျပာဆုိၿပီး သူေပးခဲ႕တဲ႕စာနဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပစ္ေပါက္သြားေလေရာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးနဲ႕ တစ္ျခားေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ႕ ပါးစပ္ေဟာင္းသားနဲ႕ ‘‘ဘာလဲ ဟ’’ ေပါ႕။ သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာကေတာ႕ ရဲေတာက္၍ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနရွာပါတယ္။

မေနႏိုင္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က လံုးေထြးေနတဲ႕စာေလးကို ၿဖီၿပီး အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဖတ္မိတယ္။ စာက ကၽြန္ေတာ့္လက္ေရး အတိုင္းပါပဲ။ ရုတ္တရက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ‘‘ေသေဟ႕ ေသေသ’’ ‘‘ေဟ႕ေကာင္ မင္း (မုန္း) ကိုေပါင္းတာ (မွန္း) ျဖစ္ေနၿပီကြ’’ ဟုတ္ပါသည္ (တစ္ ေခါင္း ငွင္) အစား (ဟတ္ ထိုး) မ်ားႏွင့္ေပါင္းမိ၍ စာမွာ ‘‘နင္ ငါ့ကို မွန္းေနလား၊ နင္ ငါ့ကို မွန္း ေနတယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္၊ ငါ့ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြအားလံုးကလည္း နင္ မွန္းလည္း မွန္းေလာက္စရာပါပဲလို႕ ငါသိေနၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ႕ နင္ငါ႕ကိုေနာက္ထပ္ၿပီးမမွန္း ဖို႕ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္’’ ဟူ၍ ျဖစ္သြားတယ္။ ‘‘ေသကြာ’’ ဆိုတဲ႕ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ့ ‘‘ငါ စာလံုးေပါင္းမွားသြားလို႕ ငါ႕ကိုခြင္႕လႊတ္ပါကြာ’’လို႕ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ သူက ‘‘ရပါတယ္’’ လို႕ ငိုသံပါၾကီးနဲ႕ ေျဖလုိက္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ စာထဲမွာ အဲဒီေကာင္မေလးနာမည္ကို စာထိပ္မွာရယ္ ေတာင္ေပၚသား နာမည္ကို စာရဲ႕ေအာက္မွာရယ္ ကလြဲလို႕၊ စာရဲ႕ အဓိပၸာယ္အရင္းက ရွင္းပါတယ္ . . . . . ‘‘နင္ ငါ့ကို မုန္းေနလား၊ နင္ငါ့ကို မုန္းေနတယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္၊ ငါ့ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြအားလံုးကလည္း နင္ မုန္းလည္း မုန္းေလာက္စရာပါပဲလို႕ ငါသိေနၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ႕ နင္ငါ့ကိုေနာက္ထပ္ၿပီးမမုန္း ဖို႕ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္္’’ ဆိုတာပါပဲ။ သူေရးခိုင္းလို႕ သာေရးေပးလိုက္ရပါတယ္ သူနဲ႕ အဲဒီေကာင္မေလး အေၾကာင္း၊ သူ႕နဲ႕ဘာျပႆနာေတြ ျဖစ္ခဲ႕သလဲ ဆိုတာကိုလည္း အဲဒီတုန္းက မသိရိုးအမွန္ပါ။ ေနာက္ ေမးၾကည္႕ေတာ႕မွာ စေတြ႕လို႕ ရည္းစားစကား လုိက္ေျပာရုံ အဆင့္သာ လို႕သိလုိက္ရေတာ႕တာပါပဲ။ စာေရးတုန္း ေဘးမွာရွိခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက စပ္စပ္စုစု စာကို၀င္ဖတ္ၿပီး သူထသြားေတာ႕ ‘‘ဒီေကာင္ ေတာင္ေပၚသား ရည္စားစာေပးတာ ျပတ္တယ္ကြ၊ ေကာင္မေလး ဖတ္ခ်င္ေအာင္ ကဗ်ာေလးေတာင္ ထည္႕မေရးဘူးလို႕’’ ဟာသေလးေတာင္ ေႏွာလိုက္ပါေသးတယ္။

အဲဒီတုန္းကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႕အတြက္ အႏွီေကာင္မေလးဆီသြားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္မွ ကုန္စင္ ေျပာျပခဲ႕ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႕ အေျပာၾကီးတဲ႕ေရႊမင္းသမီးက မာနေတြအျပတ္ၾကီး ျပေနေလရဲ႕။ ၾကီးလည္းၾကီးခ်င္စရာ ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႕ သူ႕ကိုလိုက္တဲ႕ ဘဲေတြ ငနဲေတြက တစီတတန္း၊ တို႕ေတာင္ေပၚသားလည္း အပါေပါ့ သူ႕ကိုယ္သူ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးမ်ား မွတ္ေနတာလားမသိ သို႕တည္းမဟုတ္ ရုပ္ရွင္ရုိက္ကြင္းတစ္ခုတြင္ သရုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႕ ထင္ေနသလားေတာ့ မသိရိုးအမွန္ပါ၊ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ ေဒါသအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုထြက္ေနတဲ့ အမူအရာေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ျပေနေတာ့တာပါပဲ။ မ်က္ႏွာကို ရွဳံမဲ့၍ ႏွဳတ္ခမ္းစူ ႏွဳတ္ခမ္းျပတ္မတတ္ ကိုက္ျပေနေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ‘‘ရွင္တို႕အခုထြက္သြား၊ အခုထြက္မသြားရင္ ပါခ်ဳပ္နဲ႕ သြားတုိင္မယ္’’ ဆိုေတာ့မွ လက္ေလွ်ာ့လို္က္ ရပါေတာ့တယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ စစေနာက္ေနာက္နဲ႕ ‘‘မင္းေတာ့ ဒါ သီးသန္႕ ဇာတ္လမ္းေတာ့လုပ္ခ်လိုက္ၿပီ’’ လို႕ ဆိုၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ‘‘နင္ ဒါေတာ္ေသးတယ္ ငါဆိုရင္ေတာ့ ပါးက်ဳိးေအာင္ရုိက္မယ္’’ လို႕ ဆိုေရာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီတုန္းက စိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္ခဲ႕ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ႕ ‘‘ေခါက္ထားလိုက္ပါ သူ႕ကိစၥ သူ႕ဘာသာ ရွင္းလိမ္႕မယ္၊ မင္းဘာမွ စိတ္ညစ္မေနနဲ႕လို႕’’ဆိုပါတယ္။ ညေနဖက္ အမႀကီးေတြအေဆာင္ကို သြားလည္ေတာ့ (ကၽြန္ေတာ္တို႕အေခၚ အစ္မႀကီးေတြေပါ့၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႕က 4th year ေက်ာင္းသူႀကီးေတြပါ။) သူတုိ႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ကို ‘‘ငါ့ေမာင္တို႕ရယ္ အသစ္ကေလးေတြမို႕လို႕ ဒါေလာက္အကဲပိုျပေနတာပါ’’ လို႕ ႏွစ္သိမ့္ရွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာေတာ႕ စာလံုးေပါင္း မွားေပါင္းမိတာကလြဲလို႕ တျခားဘာစိတ္ကူးမွ မရွိခဲ႕ပါ။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ႕ ေတာင္ေပၚသားလည္း ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမွဳ႕နဲ႕ အၿပံဳးအရယ္ကုိပါ တစ္၀က္ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္တာကုိေတာ့ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေက်ာင္းပိတ္လို႕ သူတို႕ေတြလည္း နယ္ေတြကို အသီးသီး ျပန္သြားၾကပါတယ္။

ေနာက္ လအတန္ၾကာေတာ့ အိမ္နားက ေခါက္ဆြဲဆိုင္ အသြား အေနာက္ကေန နာမည္ေခၚသံၾကားလို႕ လွည္႕ ၾကည္႕ေတာ့ ေတာင္ေပၚသား၊ ဆုိင္ကယ္ေနာက္ကေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ ထင္တဲ႕အတုိင္းပါပဲ သူ႕ရည္းစားလို႕ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္္သြားထိုင္ၿပီး ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြကို နာရီ အေတာ္ၾကာ တ၀ႀကီးထိုင္ေျပာၾကတယ္။ သူ႕ကို ‘‘မိမုန္းနဲ႕ေရာေတြ႕ေသးလားလို႕’’ ေမးေတာ႕ ‘‘ေတာ္ပါေတာ႕’’လို႕ ရယ္ၿပီးေျပာပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ႕ မိမုန္းတစ္ေယာက္ နယ္မွာ လင္ရ . . . . . အဲေလ . . . . . အိမ္ေထာင္က်သြားတယ္လို႕ ေက်ာင္းက စကား၀ုိင္းတစ္ခုက ၾကားရပါတယ္။

ႏွဳတ္တစ္ရာ စာတစ္လံုး ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးကုိလည္း ဆိုလိုႏုိင္ပါတယ္။ ယခုထက္ထိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ စာလံုးေပါင္းမွားၿမဲ မွားေနဆဲပါပဲ။ ကေလးေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ႕ ဆရာမေတြက "နင္ ရွန္းလို႕" ဆုမရတာလို႕ ဆိုၾကပါတယ္။ ရံုးမွာလည္း တစ္ခါတစ္ေလ စာလံုးေပါင္းမွားမိလို႕ လူႀကီးေတြရဲ႕ သတိေပးျခင္းကို ခံခဲ႕ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႕ လုပ္ရပ္တုိင္းမွာက ကၽြန္ပ်ဴတာလို Undo ႏွိပ္၍ ေနာက္ျပန္သြားလို႕ မရပါ။ မမွားတာပဲေကာင္းပါတယ္။

ဒီေလာက္ပါပဲ။ ယခုဆိုရင္ေတာ႕ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးက ၁၀ ႏွစ္ျပည္႕ေတာ႕မည္။ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႕ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႕ၾကတဲ႕ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ရယ္ ကိုေတာ႕အၿမဲအမွတ္ရေနဆဲပါ။ ရင္ထဲအသည္းထဲက ခံစားမွဳ႕ေတြကေတာ႕ စာစီကံုးလည္း လက္ရွဳံးရုံသာ ျဖစ္ေပေတာ႕မည္။ ေရးမျပတတ္ေတာ႕ပါ။

ဒီေလာကမွာ ေတာင္းပန္တိုင္းလည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ခြင္႕မလႊတ္တတ္ၾကေသာ မိမုန္းေလးမ်ား ႏွင္႕ မိမုန္းႀကီးမ်ားလည္း ဆက္၍ မွန္းႏုိင္ၾကပါေစ . . . . . အဲ . . . . . မုန္းႏုိင္ၾကပါေစ။

အမွားပါရင္ေတာ႕ ခြင္႕လြတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ကိုတိုး

မစၥတာရာ(ရ္)ဟင္ ေၾကာင္႕ မာ(ရ္)နတ္ဆိုးရဲ႕အေဖျဖစ္သြားခဲ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္

ေခါင္းစဥ္ျမင္လိုက္လို႕ တစ္မ်ဳိးမထင္လိုက္ပါနဲ႕၊ ဇာတ္လမ္းက ဒီလို . . ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႕တဲ႕မႏၲေလးအိမ္ရဲ႕ တစ္အိမ္ေက်ာ္မွာ ဦးရာ(ရ္)ဟင္ (ေခၚ) ဦးခင္၀င္း ဆိုတဲ႕ ကုလားအဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႕ေျမးေတြ အားလံုးလိုလိုက ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ သူတို႕က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ မြတ္စလင္လူမ်ဳိးေတြေပါ႕။ အရမ္းကို ညီကိုရင္းသဖြယ္ ခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။ သူတို႕အဖိုးကို တစ္ခ်ဳိ႕အေခၚကေတာ့ ‘‘ဦးရာ(ရ္)ဟင္’’၊ ရပ္ကြက္ထဲက အမ်ားစုေခၚတာက ‘‘ဦးခင္၀င္း’’၊ သူတို႕မိသားစု၀င္ေတြ အေခၚက်ေတာ့ ‘‘နာနား’’ (အဓိပၸာယ္ ကေတာ့ ‘‘အဖိုး’’ ေပါ႕)။ အဖိုးႀကီးက ရုပ္ရွင္ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ကုလားဆိုလို႕ သူတို႕အိမ္တစ္အိမ္ထဲပဲ ရွိတာ။ အားလံုးက တရုတ္ နဲ႕ ျမန္မာေတြ။ ရပ္ကြက္ကလူေတြ ဖဲရုိက္ၾကလို႕ (သတိေပးခ်က္။ ။ ရဲစခန္းေတာ႕သြားမတိုင္လိုက္ပါနဲ႕ဗ်ာ) ကုလားဖဲေတာင္းရင္ ‘‘ခင္၀င္း ကြ’’ သို႕တည္းမဟုတ္ ကုလားဖဲဆြဲမိလို႕ေသရင္လည္း ‘‘ဟာ . . . ဒီ ခင္၀င္း တက္လို႕ ေသၿပီ’’ လို႕ေအာ္ၾကဟစ္ၾကတာက မရုိးေတာ႕ပါ။

ဒါေပမဲ႕ အဖိုးႀကီးကတစ္မ်ဳိးဗ် . . . . . ဂ်စ္တီး ဂ်စ္ကန္္ႀကီး (မွတ္ခ်က္။ ။‘‘သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ ေဆာရီးကြာ’’ မင္းတို႕အဖိုးအေၾကာင္းကို အင္တာနက္ေပၚမွာေတာင္ အတင္းေျပာရတဲ႕အဆင္႕ေရာက္သြားလို႕)
အသက္ႀကီးလို႕ သူ႕ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းကေန အနားယူကတည္းက အိမ္ေပါက္၀မွာ တုတ္ေကာက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ထိုင္ၿပီးေငးတယ္။ မ်က္လံုးလည္း သိပ္မေကာင္းရွာလို႕ ပါ၀ါထူတဲ႕ပုလင္းဖင္ မ်က္မွန္ႀကီးတပ္၊ အိမ္လာသမွ် လူတိုင္းကို သူ႕တုတ္ေကာက္နဲ႕တားၿပီး ‘‘ကြန္(န) ဟဲ(ရ)’’ (Kon Hai) အဓိပၸာယ္က ‘‘ဘယ္သူ လဲ’’ ‘‘ဘယ္၀ါ လဲ’’ ေပါ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ တတ္သမွ် မွတ္သမွ်ထဲက ‘‘အက္(ဖ)ရွာရပ္(ဖ) ကား (ရ္) ဒို႕(စ)’’ အဓိပၸာယ္က ‘‘ကြ်န္ေတာ္ အက္(ဖ)ရွာရပ္(ဖ) ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ’’ အက္(ဖ)ရွာရပ္(ဖ) ဆိုတာက သူ႕ရဲ႕ေျမး၊ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း။ ဂြဂ်တာက ၂၅ႏွစ္ေလာက္လံုးလံုး ကေလးဘ၀ထဲက စားအိမ္ေသာက္အိမ္လိုေနလာခဲ႕တာေတာင္ သြားတိုင္း တုတ္နဲ႕တား အေမးခံခဲ႕ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မေျဖပဲ ၀င္ရင္ ေနာက္ကေန တုပ္နဲ႕လွမ္းတို႕တယ္၊ လွမ္းရုိက္တယ္။ အေတာ္ဆိုးတဲ႕အဖိုးႀကီးဗ်။ တစ္ရက္ စာေမးပြဲကိစၥနဲ႕ အေရးတႀကီးမို႕ အေျပးအလႊားသြားမိတာ အဖိုးႀကီးက တုတ္ေကာက္နဲ႕ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕လွမ္းတားလိုက္တာကို ႀကံဳလိုက္ရေတာ့တာပါပဲ။ လူလည္း ဒူး နဲ႕ တံေတာင္ကြဲမတတ္ ေမွာက္ခံုလဲပါေလေရာ။ ေဒါသကေတာ႕ နဘံမိုးယံ သို႕ေရာက္ခဲ႕ရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထုိရက္မ်ားက ေထာ႕နဲ႕ ေထာ႕နဲ႕ နဲ႕ ရုံးသြား၊ ေက်ာင္းတက္ ေနခဲ႕ရေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ႕ သူတို႕အိမ္အသြား အဖိုးႀကီးက အေပါက္၀ကေန သိေတာ္မူၾကတဲ႕အတိုင္း ‘‘ကြန္(န) ဟဲ(ရ)’’ ေပါ႕။ ဒီကေကာင္ကလည္း ဘယ္ရမလ၊ဲ သိသမွ် မွတ္သမွ်ထဲမွ ေလသံပါပါ အသံမာမာနဲ႕ ‘‘ရွိက္သန္း(ဒ) ကား(ရ္) ဘာ့(စ)" အဓိပၸာယ္က ‘‘ငါ သရဲ၊မေကာင္းဆိုး၀ါး မာ(ရ္)နတ္ရဲ႕ အေဖကြ’’။ အနီးအနားမွာရွိတဲ႕ သူ႕သမီးအႀကီးနဲ႕ သူ႕ေျမးအႀကီးကေတာ႕ ‘‘ကိုတုိးကေတာ႕ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ’’ ဆိုၿပီး ရယ္ေနေတာ႕တာပါပဲ။ ေကာင္းပါသည္၊ အလြန္ေကာင္းပါသည္၊ အလြန္႕အလြန္ေကာင္းတဲ႕ အေျဖပါ။ စကားလံုးအမုိက္စားသံုးၿပီး ေျဖလိုက္ပံုကို ေၾကာက္သြားလားေတာ႕မသိ အဖိုးႀကီးလည္း အဲဒီေန႕ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျမင္တိုင္း ဘာကိုမွ မေမးေတာ႕၊ ျပဴးတိျပဴးေၾကာင္နဲ႕သာ ၾကည္႕ေနပါေတာ႕တယ္။ သူတို႕အိမ္က လူေတြကေတာ႕ ‘‘ငါ႕တို႕အဖိုးေၾကာင္႕ မင္းလည္း ရွိက္သန္း(ဒ) (သရဲ၊မေကာင္းဆိုး၀ါး မာ(ရ္) နတ္) ရဲ႕ အေဖ ျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ’’ လုိ႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာခဲ႕ၾကပါတယ္။

ဟုိတေလာတုန္းကေတာ႕ အဖိုးႀကီး ဆံုးသြားေၾကာင္းသတင္းရလိုက္ပါတယ္။ ဒီစာေရးေနရင္းေတာ႕ ‘‘ေကာင္းရာသုကတိဘံုေရာက္ပါေစ’’ လို႕ ဗုဒၶဘာသာလိုဆုေတာင္းမိပါတယ္။ သူတို႕ အစၥလာမ္ဘာသာလိုကေတာ့ ‘‘စလမ္ အလိုင္ကြန္း’’ (Salam Alaikum) ‘‘အလႅာ႕ အလိုေတာ္ အတိုင္းပါပဲ’’ လို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တာပါပဲ။

ကိုတိုး

တိတ္တိတ္ေလး ေၾကကြဲသြားခဲ့ရတဲ့ ဗီယက္နမ္မေလးမ်ား

ဇာတ္လမ္းက ဒီလို . . ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႕ေသာ အခန္းေဟာင္းေဘးတြင္ အင္မတန္နားလည္ရခက္ေသာ ဗီယက္နမ္ IT ေက်ာင္းသား သံုးေလးေယာက္ေလာက္ ေနခဲ႕ၾကသည္။ အင္မတန္နားလည္ရခက္ေသာ လူထူးလူဆန္းမ်ားထဲတြင္ ထိုဗီယက္နမ္ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္ဟု ဆို ရေလာက္သည္။ သူတို႕အခန္းတြင္ Computer သံုးလံုးေလာက္ ရွိမည္ထင္သည္။ ညလံုးေပါက္ Online War Game ေတြကို တဒိုင္းဒိုင္း ကစားသည္၊ Game ကစားရင္း သီခ်င္းကိုဖြင္႕သည္၊ ေန႕စဥ္လိုလို သူတို႕ႏုိင္ငံက ဗီယက္နမ္ ဟာသကားမ်ား ၾကည္႕ေနသည္လားေတာ႕မသိ တညလံုး တ၀ါး၀ါးႏွင့္ ရယ္ၾကသည္။

သူတို႕ တေန႕လံုး နဲ႕ ညလံုးေပါက္ က်ယ္ေလာင္စြာ ဖြင္႕တတ္ေသာ သီခ်င္းမ်ားက တျခားမဟုတ္ ဆဲ၍ဆိုတတ္ေသာ အဆိုေတာ္ EMINEM ရဲ႕သီခ်င္းမ်ား (မွတ္ခ်က္။ ။ ထုိအဆိုေတာ္ရဲ႕သီခ်င္းမ်ားကို ႀကိဳက္ၾကသူမ်ားကို အံ့အားသင့္မိတယ္ ဗ်ာ၊ ကိုယ္႕ကို သီခ်င္းဆိုရင္း မေအတုတ္ ဆဲဆိုေနတာေတာင္ ၿပံဳးၿပံဳးေလးနားေထာင္ေနၾကတယ္), အာေခါင္ျခစ္၍ အာၿပဲၿပီးဆိုတတ္ေသာ Linking Park အဖြဲ႕သားမ်ားရဲ႕သီခ်င္းမ်ား၊ အရည္ေပ်ာ္၍ေပ်ာ႕တြဲေနေသာ Limp Bizkit ရဲ႕သီခ်င္းအမ်ားစု, Korea အဆိုေတာ္မ်ားရဲ႕ သီခ်င္းမ်ား၊ Vietnam သီခ်င္းမ်ား၊ အျခား ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး အသံဆိုးႏွင္႕ဆိုတတ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားအဆိုေတာ္မ်ားစြာတို႕ရဲ႕ သီခ်င္းေတြလည္း အပါအ၀င္ေပါ႕။

ကၽြန္ေတာ္လည္းသီခ်င္းဖြင္႕ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ေသာ သီခ်င္းမ်ားမွာ ျမန္မာသံစဥ္စစ္စစ္မ်ား၊ ႏို္င္ငံျခားေကာ္ပီ ျမန္မာသီခ်င္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသီခ်င္းမ်ား။ အားလုံးလိုလိုမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းေကာင္းပါတယ္။ Rock, Heavy Metal, Hip Hop? အကုန္လံုးနားေထာင္တယ္ဗ်ာ။ ျမန္မာ Hip Hop လား? နားေထာင္တာေပါ႕ဗ်ာ။ အက္ဆစ္ တို႕ ဘကၳရီအိုးတို႕ (. . . ႏိုးႏိုး ဘကၳရီအိုး မပါဘူး)။ အက္ဆစ္အဖြဲ႕ကေတာ႕ သူတို႕ရဲ႕ပထမဆံုး လမ္းေဖာက္ေပးခဲ႕တဲ႕ Creation ကိုႀကိဳက္လို႕ ဖြင့္တာပါ။ ဒါေပမဲ႕ဗီယက္နမ္ေတြကေတာ့ အေတာ္ကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ႏုိင္လွပါတယ္။ အေရးထဲ ပိုဆိုးတာက အျခားဗီယက္နမ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား နဲ႕ သူတို႕ စကီေတြ (ရည္းစားေတြ) လားေတာ့မသိ၊ သူတို႕လာရင္ေတာ့အဆိုးဆံုး။ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ လုဖြင္႕ၾကတယ္။ တ၀ါး၀ါး တဟားဟားရယ္သံမ်ားက ညလံုးေပါက္။ မူးေနၾကတာလာ ရူးေနၾကတာလားေတာ့ မသိပါ။ ဒါနဲ႕ ဒီေကာင္ေတြကို က်ယ္က်ယ္မဖြင္႕ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္ရက္မွာသြားေျပာတယ္။ ပိုလို႕ေတာင္ ႏွစ္ျပန္ဆိုးသြားပါတယ္။ ပိုဆိုးမွာေပါ႕ဗ် . . . . . အဲဒီထဲမွာ ဂ်စ္ကန္ကန္ ႏွစ္ေကာင္ပါတာကိုးဗ်။

တခါက မွတ္မွတ္ရရ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာေပးသြားတဲ႕ ကိုဂေရဟမ္ရဲ႕ "တိတ္တိတ္ေလး ေၾကကြဲ" ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အသည္းေတြေၾကကြဲေနတဲ႕ ေ၀ဒနာေတြကလည္းပါတယ္ အဲဒီတစ္ပုဒ္ထဲကိုပဲ ေလးငါးရက္ေလာက္ ရုံးဆက္ရက္ပိတ္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ဖြင့္မိခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီသီခ်င္းကုိ ဘယ္ေလာက္ ေၾကကြဲစြာခံစားမိမွန္းမသိ ေဘးကအခန္းကိုလာတဲ႕ ဗီယက္နမ္မေလးမ်ားကေတာင္ အလြတ္ရသြားလို႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတြ႕တိုင္း ျမင္တိုင္း မၾကားတၾကား ပီပီသသႀကီးကို "တိတ္တိတ္ေလးေၾကကြဲ ေနရသူပါ" "တိတ္တိတ္ေလးေၾကကြဲ ေနရသူပါ" လို႕ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ စသလိုေနာက္သလိုနဲ႕ ဆိုဆိုျပၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ အခန္းကိုအလည္လာတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ၾကားသြားလို႕ "ဒီဗီယက္နမ္မေတြေတာ႕ နားမလည္ ပါးမလည္နဲ႕ လိုက္ဆိုျပေနတာ" "တိတ္တိတ္ေလး . . . ေၾကၿပီး . . . ကြဲရုံတင္မဟုတ္ဘူး . . . xxx ပါ သြားလိမ္႕မယ္" လို႕ယုတ္တီးယုတ္မာ ေျပာလုိက္ပါေသးတယ္။

လူႀကီးေတြကေတာ႕ "အဲဒီဗီယက္နမ္ေတြက ငမိုက္သားေတြ၊ အေမရိကန္ေတြေတာင္ မႏိုင္တာ ၾကည္႕ပါလား၊ မင္း သူတို႕နဲ႕ သြားၿပီး ရန္ျဖစ္မေနနဲ႕ ဆူတယ္ဆိုရင္လည္း က်န္တဲ႕အခန္းေတြေျပာင္းေနေပါ႕လို႕" ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ဗီယက္နမ္ေတြေလာက္ကိုေတာ႕ မမွဳ႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအသက္အရြယ္မွ မမို္က္ခ်င္ေတာ့။

ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႕ ပိုပိုဆိုးလာတဲ႕ ဗီယက္နမ္ေတြအတြက္ ပညာျပန္ေပးဖုိ႕ အစီအစဥ္ဆြဲခဲ႕ရတယ္။ ပထမကေတာ႕ တြံ႕ေတးသိန္းတန္ရဲ႕ သီိခ်င္းနဲ႕စရတယ္။ တြံ႕ေတးသိန္းတန္ရဲ႕ "ႏွမလက္ေလ်ာ႕ ေနေလအံုးေတာ႕" ဆိုတဲ႕သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲကို သံုးရက္ဆက္တိုက္ မနားတမ္းဖြင္႕တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာ ေလာင္ရင္လည္းေလာင္ပါေစဆိုၿပီး မနက္ရံုးသြားတာေတာင္ မပိတ္ခဲ႕ေတာ႕။ ဖြင့္ၿမဲတိုင္း ၂၄နာရီ လံုးလံုးဖြင့္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ရက္ေတာ႕ အဲဒီထဲက ဗီယက္နမ္တစ္ေကာင္က ကၽြန္ေတာ္ရုံးကျပန္အလာ ေဘးအေပါက္၀ကေန ဘုၾကည္႕ၾကည္႕ေနတယ္။ ဒီကေကာင္ကလည္း သူၾကည္႕ကိုယ္ၾကည္႕ေပါ႕။

ေနာက္ေတာ႕ သႀကၤန္မိုး ဇာတ္ကားထဲမွ "ႏွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္သမွ်" ကို သံုးရက္ ဆက္တုိက္ဖြင္႕တယ္။ တြံ႕ေတးစိုးေအာင္ ရဲ႕ "အသည္းပန္း" "အရင္ရည္းစားထက္ ပိုၿပီးခ်စ္ပါတယ္" "အပ်ဳိႀကီးမမ" သုံးပုဒ္ထဲကို ေလးရက္၊ ဘုိဘုိဟန္ရဲ႕ "ဆရာမ" ကိုငါးရက္၊ သန္းေဖေလးရဲ႕ "မခင္ႏွင္းဆီ" နဲ႕ "ႏြဲ႕ဆိုးပ်ဳိ" ဆိုတဲ႕သီခ်င္းကို သံုးရက္စီ၊ "တူးပို႕တူးပို႕" ကိုသံုးရက္၊ သူငယ္ခ်င္းေပးတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ကုလားသီခ်င္းမ်ားကို လည္း ၾကားညွပ္၍ဖြင့္တယ္၊ ေနာက္ "ေရႊမန္းဆီ သို႕" ႏွင့္ ကုိသုေမာင္ရဲ႕ "စစ္ကိုင္းေတာင္" ကိုေလးရက္ေလာက္ဖြင့္တယ္၊ ကိုေလးျဖဴရဲ႕ "မေမ့ႏိုင္" သီခ်င္းတစ္ပုဒ္တည္းကို ငါးရက္ ဆက္တိုက္ေလာက္ဖြင့္တယ္၊ အဲဒီေနာက္ စႏၵယားလွထြဋ္ ရဲ႕ "မိုးည အိမ္မက္" "အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ား" "ပန္းေတြနဲ႕ေ၀" ကို သံုးရက္စီ စုစုေပါင္း ကုိးရက္ေလာက္ ဖြင့္တယ္။

သည္သီခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ္လို လူမ်ဳိးအတြက္ အထူးအဆန္းမဟုတ္၊ ထိုအထက္ကေဖာ္ျပခဲ့ သီခ်င္းေတြထဲက ျမန္မာသီခ်င္းစစ္စစ္ေတြကို အေဖကိုယ္တိုင္က ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးထဲက သီဆို၍ ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာကိုး၊ အေဖကိုယ္တိုင္ က အသက္ႀကီးေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕နားေထာင္ခဲ့တဲ့ Rock, Heavy Rock, Pop ေတြလည္းရတယ္၊ ေနာက္ေပါက္အဆိုေတာ္ေတြထဲက ကိုေလးျဖဴဆိုရင္ သူအႀကိဳက္ဆံုး၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း နား၀င္၍ ျမန္မာသီခ်င္းစစ္စစ္ကို ႀကိဳက္တတ္သူ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရွင္းပါသည္၊ အႏုပညာသမားမို႕လို႕ေပါ့။ ဗီယက္နမ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ထိုသို႕မဟုတ္။ သူတို႕နားမလည္ေသာ ဘာသာစကားမ်ားနဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲကို ရက္ရွည္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္တို္က္ဖြင့္ေတာ့ အဘယ္မွ်ခံႏုိင္ေတာ့မည္နည္း။ ၾကာေတာ႕လည္း ဗီယက္နမ္ေတြ စိတ္ပ်က္ရတာေပါ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းပညာေၾကာင္႕ ေနာက္ ႏွစ္္္လေလာက္အၾကာမွာ ဗီယက္နမ္ေတြလည္း အျခား အခန္းတစ္ခုကို ေျပာင္းဖို႕ ပစၥည္းေတြ ေရႊ႕ေနၾကပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ျမန္မာသီခ်င္းမ်ားဟာ အျခားႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအတြက္ နားၿငီးစရာ၊ နားထိခုိက္စရာ မျဖစ္ႏိုင္ တာကေတာ့အမွန္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲကို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖြင့္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မဟာဗ်ဴဟာေၾကာင့္ဟုသာ ဆိုရပါမည္)
သူတို႕ကေတာ႕ အရင္လို ဘုၾကည္႕ျပန္မၾကည္႕ေတာ႕ သူတို႕အျမင္မွာေတာ႕ ငါတို႕ေဘးအခန္းကလူဟာ စိတၱဇ ေ၀ဒနာရွင္ (သို႕မဟုတ္) အရူးတစ္ေယာက္ပဲဟု ထင္တဲ့ အျမင္နဲ႕သာၾကည္႕ေနပါေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ဗီယက္နမ္ေတြလည္း Goodbye ေပါ့။

ထားပါေတာ့ ဗီယက္နမ္ေတြမရွိလို႕ အေတာ့္ကို နားညီးသက္သာသြားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဗီယက္နမ္ေတြကို အႏိုင္တို္က္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ပီတိျဖစ္ခဲ့ၿပီး "တိတ္တိတ္ေလး ေၾကကြဲခဲ့ရသူပါ" လို႕ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ သီဆိုခဲ့ၾကတဲ့ ဗီယက္နမ္ပ်ဳိျဖဴေခ်ာေလးေတြကိုေတာ့ မျမင္ရလို႕ သံုးေလးရက္ေလာက္ေတာ့ သတိတရ အလြမ္းပိုေနမိတာကေတာ့ အမွန္ရယ္ပါ။

နားလည္ေပးႏုိင္ၾကပါေစ

ကိုတိုး

ေဇာ္ဂ်ီ စမ္းသပ္ျခင္း

ေဇာ္ဂ်ီဖြန္႕ျဖင့္ စမ္းသပ္ထားတယ္။ အန္ဘတ္လည္း လုပ္ထားတယ္။ ျမင္ရလား