တံတားေလး
အိပ္မရေတာ့တဲ့
ငါ့မ်က္လံုးေတြ
မင္းပံုရိပ္ေတြကို
အတင္းလိုက္ဖမ္းရင္း
ပိတ္မရေတာ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
မင္းနာမည္ကို
ေအာ္ဟစ္ရင္း
ရူးသြပ္မွဳ႕နဲ႕
လူေတြအလည္မွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္း
ကခုန္ေနမိတယ္။
ကိုတိုး
အိပ္မရေတာ့တဲ့
ငါ့မ်က္လံုးေတြ
မင္းပံုရိပ္ေတြကို
အတင္းလိုက္ဖမ္းရင္း
ပိတ္မရေတာ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
မင္းနာမည္ကို
ေအာ္ဟစ္ရင္း
ရူးသြပ္မွဳ႕နဲ႕
လူေတြအလည္မွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္း
ကခုန္ေနမိတယ္။
ကိုတိုး
Posted by MYO HAN HTUN at 8:22 AM
Labels: My Poem, Myanmar Poem
2 comments:
ဘုရား ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ကခ်င္ရလား ကိုတိုးရယ္။ ကခ်င္ရင္လည္း ေစာေစာေျပာပါ။ ဘုရားပြဲကိုလိုက္ပို႕ေပးပါတယ္ :P
ဘယ္ ဘုရားပြဲလည္း?
Post a Comment