ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား (၁)

“အမာ .. ေရ .. အမာ ..” “အမာ .. မအမာ” ဟုအသံေသးအသံေၾကာင္မ်ားျဖင့္ ေအာ္သံမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕က်ဴရွင္မွ ညမိုးခ်ဳပ္ျပန္လာၾကတိုင္းျဖစ္ေလသည္။ ထို “အမာ” ဆိုတဲ့ နာမည္ပိုင္ရွင္ကား တစ္ျခားမဟုတ္ လူထုေဒၚအမာ ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ဟုတ္ပါတယ္ ... ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ကား အသက္ ၁၅ ႏွစ္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မ်ား၊ စက္ဘီး ကိုယ္စီျဖင့္ အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ေတာ့ ရွိမည္ထင္သည္။ က်ဴရွင္မွ ညမိုးခ်ဳပ္ျပန္လာတိုင္း ၈၄ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွ အသိမိတ္ေဆြနာမည္မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းနာမည္မ်ား၊ ႏွင့္ အျခားျခားေသာဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို ေနာက္ေျပာင္ေအာ္ဟစ္ၾကသည္က ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ခဲ့ပါ။

“ေဟ့ အသည္းေလး မ(....) ကို ဒီေန႕အိမ္ျပန္ေနာက္ၾကမယ္ေဟ့” ဟု ေကာင္မေလးေတြအိမ္ေရွ႕နားအေရာက္တြင္ ေအာ္ဟစ္ၾကျခင္း၊ “ဗ်ဳိ႕ ဦး(....) ေယာက္ခမႀကီး ကာရာအိုေကဆိုင္မွာေတြ႕တယ္ေနာ္” လို႕ ထိုသို႕တဖန္ေအာ္ၾကျခင္းကား ေက်ာင္းမွ ေကာင္မေလးမ်ားရဲ႕ အေဖနာမည္းမ်ားပင္၊ အတန္းေဖာ္ ေကာင္မေလးမ်ားရဲ႕ အေဖ အေမ နာမည္မ်ားသိလို႕ကေတာ့ ထိုအိမ္ေရွ႕ကို ျဖတ္တိုင္း ေအာ္ၾကမည္မွာ ဧကန္။ လူထုေဒၚအမာဆိုသည့္ အဖြားႀကီးေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး မေနရ၊ သူ႕နာမည္ကို ပင္ စစေနာက္ေနာက္ေအာ္ခဲ့ၾကတာသာ ၾကည့္ေပေတာ့။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္ဆိုၾကတဲ႕သူက ဆို၊ ေအာ္တဲ့လူက ေအာ္။ ဒါကေတာ့ ေပ်ာ္စရာ။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲတြင္ေတာ့ လူ၀ႀကီးတစ္ေကာင္ပါသည္။ အဲ့ဒီေကာင္ႀကီးက ဂ်ပန္ဆူမို နပန္းသမားလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ ၀ တာကေတာ့ ကမ္းကုန္ေနသည္။ အသံကလည္း ေအာင္မွေအာင္၊ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ရဲ႕ ပင္တိုင္ ေရွ႕ေဆာင္။ သူေအာ္တိုင္း ေနာက္မွ လိုက္ေအာ္သူကေအာ္ ရယ္တဲ့လူက ရယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ဆရာဦးမ်ဳိးညႊန္႕က်ဴရွင္ေရွ႕အေရာက္တြင္ေပတည္း။ ဆရာဦးမ်ဳိးညႊန္႕ဆိုသည္ကား မႏၱေလးမွ နာမည္ေက်ာ္ က်ဴရွင္ဆရာတစ္ဦး။ ဖက္တီးကေတာ့ အေရွ႕ဆံုးမွ တိုင္ လိုက္သည္ကား “မ်ဳိးညႊန္႕ ႏွာေခါင္း” .. အဲဒါကို ေနာက္မွကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြက လိုက္၍ “ေပ တစ္ေသာင္း” ဟုေအာ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာ္တဲ့ အသံအဆံုးမွာေတာ့ ဆရာဦးမ်ဳိးညႊန္႕ က်ဴရွင္မွ စာသင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ တ၀ါး၀ါးတဟားဟား နဲ႕ရယ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္လည္း ဟုတ္ရွာပါသည္ ဆရာႀကီးႏွာေခါင္းခမ်ာ အိႏၵိယလူမ်ဳိးေတြၾကား ပိုမိုထူးျခားစြာ ရွည္ေနပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ညီေလးမ်ားက သူ႕က်ဴရွင္တက္ၾကသျဖင့္ ဆရာနဲ႕ စကားေျပာေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခါတေလၾကေတာ့ ၈၄ လမ္းမွေပၚက စတိုးဆိုင္ေတြကို၀င္ၿပီး အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းလူ၀ႀကီးကို လက္ညိွးထိုးရင္း “အမေရ သူ႕အရြယ္အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ရွိလားလို႕” ၀င္ေမးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ရွိေသးတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ “မရွိပါဘူး ေမာင္ေလးတို႕ ရယ္”လို႕ ေျဖၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕ အေရာင္းစာေရးမမ်ားကေတာ့ “ဟင့္အင္း ... မင္းတို႕လို ဆိုဒ္ေသးေသးေလးေတြ အတြက္ေတာ့ ရွိတယ္” လို႕ အထင္အျမင္ေသးတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ပါတြဲၿပီး
ျပန္ရြဲ႕ေျပာခဲ့ၾကပါေသးတယ္ ဗ်ာ။

ဘာရယ္မွေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ လူငယ္တို႕ဘာသာဘာ၀ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေဟးလား၀ါးလား ေအာ္ၾကျခင္းမ်ားကို ျပန္ေျပာင္းသတိတရျဖင့္ ေရးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကပါေစ

ကိုတိုး