ငါ့ဘႀကီးရဲ႕ မခင္ႏွင္းဆီ

“မခင္ႏွင္းဆီ ရယ္ .. မခင္ႏွင္းဆီ ရယ္ .. တဖက္သတ္က်ိတ္ပိုးေလးနဲ႕ တိတ္တခိုးေဆြးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ .. ဘာပဲေျပာေျပာ ရာဇ၀င္ရွိတယ္ .. ခုေတာ့လဲ ဒါေတြ ဒါေတြ ၿပီးခဲ့ပါၿပီ .. ၿပီးခဲ့ပါၿပီ .. ဒါေပမယ့္လည္း .. တစ္ရံတစ္ခါေတာ့ .. သတိရေနပါသည္ .. ေၾသာ္ .. ေၾသာ္ .. ငယ္ငယ္တုန္းက .. မခင္ႏွင္းဆီ .. ”

အဆိုေတာ္ကိုလႊမ္းမိုး ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေပါ့၊ အခုနားေထာင္ျဖစ္တာက ရာဇာ၀င္းတင့္ကျပန္ဆိုထားျခင္းပါ ..

အဲ .. အဲဒီသီခ်င္းကို ကိုတိုးတစ္ေယာက္ သိပ္ႀကိဳက္တာေပါ့ .. တစ္ပတ္ကိုေတာ့ အနည္းဆံုး တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ဟိုးတေလာက ဒီသီခ်င္းကို ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ ရံုးမွာ အဲဒီ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္တည္းကိုပဲ .. ေလးငါးရက္ေလာက္ဆက္တိုက္ေလာက္ နားေထာင္ျဖစ္တယ္။ ရံုးမွာ နားေထာင္တယ္ ဆိုလို႕ Speaker နဲ႕ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႕ .. Headset နဲ႕ပါ ဗ်ာ .. ဒါေပမယ့္ အသံေလးတင္ထားတဲ့ အတြက္ ေဘးနားကလူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာနားေထာင္ေနသလဲဆိုတာကို အတိုင္းသားၾကားေနရမွာပါ။ ဒီအတြက္ .. သူ႕မွာ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္စရာမလိုပါဘူး .. သူလည္းထိုနည္းတူပါပဲ .. သူ႕သီခ်င္းသူ Headset နဲ႕နားေထာင္တတ္ၾကပါတယ္။ သူ႕သီခ်င္းကိုယ္ၾကား ကိုယ့္သီခ်င္းသူၾကားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာသီခ်င္းေတြ နားေထာင္တတ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူတို႕သိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ .. မွတ္မွတ္ရရ .. တနလၤာေန႕ေလာက္ကေန စလိုက္တာ ေသာၾကာေန႕ေလာက္လည္းေရာက္ေတာ့ အေရွ႕က ထိုင္းမေလးက ေနာက္ကိုလွည္႕ၿပီး စပ္စပ္စုစုနဲ႕ .. “ဘာလို႕ ဒီသီခ်င္းတစ္ပုဒ္တည္းကို ေန႕တိုင္းဖြင့္ေနရတာလည္း .. ျပင္းစရာမေကာင္းဘူးလား .. ဘာကိစၥနဲ႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ဒီသီခ်င္းကို ႀကိဳက္ရတာလဲ .. သီခ်င္းအဆိုေတာ္နဲ႕ သီခ်င္းနာမည္ကေရာ” လို႕ ဆက္တိုက္ေမးခြန္းေတြေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ခပ္တည္တည္နဲ႕ “ငါ့ဘႀကီးရဲ႕ မခင္ႏွင္းဆီ” လို႕ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ေၾကာင္စီစီလုပ္ေနတဲ့ သူ႕ကိုၾကည့္ေနရင္း သူ ေနာက္ထပ္ဘာေမးခြန္းေတြထပ္ေမးမလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ သိပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ “မင္းအလုပ္ကို မင္းလုပ္ပါလား .. သိခ်င္ရင္ေနာက္မွ ငါ့ဘႀကီးနဲ႕ မခင္ႏွင္းဆီအေၾကာင္းကိုေမးပါလား” ဆိုၿပီး အတည္ေပါက္နဲ႕ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ “အိုေက .. အိုေက” ဆိုၿပီး လွည္႕သြားပါေတာ့တယ္ ဗ်ာ။ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားအတြက္ သူ႕ေနာက္ကေန ႀကိတ္ၿပီးၿပံဳးေနတဲ့သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ ဗ်ာ။

အႏၵိယေလသံ၀ဲ၀ဲျဖင့္ အၿမဲေျပာေျပာတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ “ငါသူ႕ကို ခါးတည္တည္ (ခပ္တည္တည္) နဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားေလးကို သတိရရင္း

ကိုတိုး

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ရဟန္းခံပြဲ သို႕တစ္ေခါက္

ဟိုတစ္ေန႕က သူငယ္ခ်င္း ဘန္႕ ရဲ႕ ရဟန္းခံပြဲကို ညီေတာ္ ကိုယ္ေတာ္ေလး မ်ဳိးေက်ာ္ထြန္း နဲ႕ သြားခဲ့တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္တာ ၃ ႏွစ္နီးပါး ရိွေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ၃ ခါေလာက္ပဲ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ၃ ခါေလာက္ပဲ ေရာက္တယ္ဆိုလို႕ ဘာသာတရားမကိုင္းရွဳိင္းဘူးလို႕ေတာ့ မထင္လုိက္ပါနဲ႕ ဗ်ာ။

မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္ေလာက္ က Taxi စီးသြားလိုက္တာ ၈ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေရာက္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေတာ့ ျမဘုရားနားက ေရွးေဟာင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းပါ။ စ၀င္ကတည္းက ေက်ာင္းပရ၀ဏ္အတြင္းက ထိုင္း သုခုမ အႏုပညာ လက္ရာေတြကို ေငးရတာ အေမာသားပါ။ ေက်ာင္းအတြင္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ထက္ ဦးေအာင္ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုလို႕ပါပဲ။ ခဏေနေတာ့ ဘုန္းႀကီး ဘန္႕ သကၤန္းမစီးမီွ ဖိုးသူေတာ္လို အျဖဴေရာင္ သကၤန္းပတ္ၿပီး ထြက္လာပါတယ္။ ပြဲလာ ေဆြမ်ိဳးညာတိ မိတ္သဂၤဟ အေပါင္းတို႕ကလည္း ဘုန္ႀကီး ဘန္႕ နဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း အသြင္မတူ အေနထိုင္မတူ စကားမတူတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ တိုင္းတပါးသားေတြလို႕ လူေတြက ရိတ္မိေနတာကိုေတာ့ သိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဘုန္းႀကီး ဘန္႕ကပဲ “ျမန္မာျပည္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား”လို႕ အားလံုးနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ ေက်ာင္းကို ပတ္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ အတြင္းမွာ ရြတ္ဖတ္ၿပီး သကၤန္းစီးပါတယ္။

အဲ .. ေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္ကေတာ့ ကိုတိုးတို႕ အႀကိဳက္ “အလွဴ” ပါပဲ။ ဘူေဖး ပံုစံ ဟင္းလ်ာေတြ ျမင္ကတည္းက ေျပးဆြဲခ်င္တာ မနဲစိတ္ထိမ္းထားရတယ္။ စားဆိုတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကလည္း အႀကံတူ ဟန္မမူသူေတြမို႕ အေျပးအလႊားသြားဆြဲရင္း တီးၾကေပမယ့္ “ဟိုေကာင္ေလးေတြက ျမန္မာေလးေတြ” ဆိုတဲ့ ပြဲလာ ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ အ၀တီးခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ဘရိတ္အုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဟင္းေတြကလည္း ထိုင္းအစားအစာေတြနဲ႕ ထိုင္းအခ်ဳိပြဲေတြဆိုေတာ့ ေျပာေနစရာ မလိုေတာ့ ေပမဲ့ ဒီစာေရးရင္းကေတာ့ ေနာက္ဘယ္ပြဲေတြမ်ား သြားႀကိတ္ရမလဲဆိုတာကို စိတ္ကူးေနဆဲပါ။

ကိုတိုး

ဝါယာတစ္ပင္ လြတ္သြားေသာ ဘက္ထရီမဲ့ ႏွလံုးသား

ဝါယာတစ္ပင္ လြတ္သြားေသာ ဘက္ထရီမဲ့ ႏွလံုးသား

ခံစားခ်က္ေတြ
အစပ်ဳိးခ်ိန္
အားနည္းတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားဆီက
လြတ္သြားတဲ့
ဒီႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း

အသက္ငင္ ဇာတ္မ၀င္ခင္
မရက္စက္ပါနဲ႕ ဆိုကာမွ
အားသစ္ ဘက္ထရီကို
ျဖဳတ္ယူသြားေလ ပါေတာ့တယ္ ..

ကိုတိုး

မခ်စ္ဖူးသူေတြ ယခု ခ်စ္ၾကပါေစ

ကၽြန္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္းမွာေတာ့ အလုပ္အရမ္းမ်ားေနပါတယ္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥထက္ ရံုးအလုပ္ကပို မ်ားေနတာေၾကာင့္ ဘာမွေရးႏိုင္မွာမဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ “အခုရွင္းမွ ေနာင္ရွင္း” ဆိုတဲ့ လက္ကိုင္ ေဝါဟာရအရ အေၾကြးမထားတတ္လို႕ အလုပ္ေတြအကုန္ရွင္းထုပ္ေနရပါတယ္။ မအားေပမယ့္ ဒီရက္ပိုင္းမွာ လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြကိုေတာ့ သိပ္သေဘာေတြ႕မိပါတယ္ ဗ်ာ။ အလုပ္က ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ပါ။

“သူမ်ားေပ်ာ္လို႕ မေပ်ာ္ႏိုင္ ရည္စားပစ္လို႕မွဳိင္” ဆိုသလို Valentine ကာလမွာ ႏွင္းဆီပန္းအနီေတြကို ျမင္တိုင္း ေတြေ၀မွိဳင္ ေငးငိုင္ေနရသူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ ဗ်ာ။

ထားပါေတာ့ .. ေအာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႏွစ္သက္တဲ့ Quote ေလးကို Valentine အခါသမယမွာ အားလံုးအတြက္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ..

Let those love now who never loved before. Let those who always loved now
love the more.

Thomas Parnell

ယခင္ ဘယ္တုန္းကမွ် မခ်စ္ဖူးသူေတြ ယခု ခ်စ္ၾကပါေစ။ အၿမဲ ခ်စ္ေနၾကသူေတြ ယခု ပိုလို႕ ခ်စ္ၾကပါေစ။

ေသာမတ္(စ) ပါနဲလ္

အားလံုးကို ေလးစားလွ်က္

ကိုတိုး

အခ်စ္သူရဲေပါ

အခ်စ္သူရဲေပါ

ႏွလံုးသားက
အရွဳံး ဓါးခ်က္ေၾကာင့္
ေခါင္းမေဖာ္
စိတ္ေရာ္ကညစ္ပါလို႕
မၿပံဳးႏိုင္
အရွံုးအလံကိုင္ကာဆြဲ
အကၽြႏွ္ပ္ တပ္မွဴးငယ္
ဒဏ္ရာျပင္းလို႕ စာပုလႅင္ကိုခင္းရပါတယ္
အခ်စ္စစ္ပြဲ မ၀င္ရဲေတာ့ေၾကာင္းပါ
မမဘုရား

ကိုတိုး

လက္တို႕ၿပီးေတာ့ ေျပာရအုံးမယ္

“လက္တို႕ၿပီးေတာ့ ေျပာရအုံးမယ္” ဆိုတဲ့ C-Box ကို ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာေျပာ ေရးခ်င္တာေရးခဲ့ပါ။

အားလံုးကို အစဥ္ေလးစားလွ်က္

ကိုတိုး

ယဥ္ယဥ္ေလး ရူး

ယဥ္ယဥ္ေလး ရူး

ဟိုး .. အေ၀းက
ခ်စ္ရတဲ့သူ ရယ္
ျပန္မဆံု
ရင္ခုန္ေနလည္း
ဒီဘ၀ ဒီတစ္သက္တာမွာ
တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့
“အခ်စ္” ဆိုတဲ့
ေ၀ါဟာရ တစ္ခုကို
စိတ္ကူးေတြနဲ႕
ယဥ္ယဥ္ေလးရူးရၿပီေပါ့

ကိုတိုး

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား (၅)

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းႀကီး ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ထက္အသက္အရြယ္အမ်ားႀကီး ႀကီးလို႕ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေပါင္းအသင္းလုပ္ဆို ကိုယ့္ထက္ အသက္မ်ားစြာႀကီးတဲ့ ဘိုးေအေလာက္ေတြနဲ႕ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ရွင္းပါတယ္ တစ္ခ်ဳိ႕လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ဥာဏ္ပညာ၊ နည္းပရိယာယ္ နဲ႕ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ၾကလို႕ပါပဲ။

ဒါနဲ႕ တစ္ရက္မွာ သူ႕သားအငယ္ေကာင္နဲ႕ အျခားေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းေနာက္ၾကလို႕ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးတိုင္စာအရ ေက်ာင္းရံုးခန္းကို မိဘမ်ား ၾကြခ်ီေတာ္မူလာရန္ ဆိုတာပါပဲ။ စာရရျခင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႀကီးက ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္နဲ႕ “ဒီကိစၥေလးမ်ား ေရးႀကီးခြင္က်ယ္” ေပါ့။

အဲ ဒါနဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ရုံးခန္းကို လိုက္သြားပါေလေတာ့တယ္။ ရုံးခန္းမွာေတာ့ သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ေက်ာင္းသားမိဘေတြကေတာ့ သားသမီးအတြက္ အျပစ္ရွိသူမ်ားပီပီ မ်က္ႏွာရယ္ငယ္ၾကေပါ့။ ဒါနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းႀကီးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ဆရာမႀကီးက ေလသံမာမာျဖင့္

ဆရာမႀကီး။ ။ “ဒီမွာ ကို( ) .. အခ်ိန္ကိုေလးစားပါ၊ ကၽြန္မရံုးခန္းေခၚတဲ့ အခ်ိန္က ၉ နာရီ .. ကို( ) .. ဘာကိစၥနဲ႕ေနာက္ၾကရတာလဲ” (ေလသံမာမာျဖင့္)

သူငယ္ခ်င္းႀကီး။ ။ “ဆရာမႀကီး ဒါကေတာ့ ဒီလိုရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ငန္းအရ အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်န္းမာေရးစာေပ လမ္းညႊန္မွဳ႕အရ နာရီျပည့္ေအာင္ အနားယူၿပီးမွ လာရျခင္းပါ” (ခပ္တည္တည္ျဖင့္)

ဒီစကားၾကားလိုက္တဲ့ ဆရာမႀကီးနဲ႕ အျခားမိဘဆရာမ်ားကေတာ့ ဒီလူက ဘာလဲေပါ့၊ ဗဟုသုတအိုးလား အမွတ္ေပါ့ ..

ဆရာမႀကီး။ ။ “အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္၊ အျခားမိဘေတြကိုေတာ့ ေျပာၿပီးပါၿပီ၊ ကို( ) တစ္ေယာက္ထဲက်န္လို႕ ထပ္ေျပာျပမယ္၊ ... ဒါကေတာ့ ကေလးေတြေက်ာင္းအၿမဲေနာက္က်တဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ဒီလို စည္းကမ္းေဖာက္တဲ့ ကိစၥကို အေရးယူရပါမယ္။ ... ေနာက္ Warning ေပးထားလွ်က္နဲ႕ ေက်ာင္းေနာက္က်လို႕ကေတာ့ ေက်ာင္းက စည္းကမ္းေဖာက္တဲ့ အေနနဲ႕ မွင္နီတား ေက်ာင္းထုတ္ရမွာပဲ” ဆိုတာပါပဲ (ေလသံမာမာျဖင့္)

ထိုစကားသံေၾကာင့္ အျခားမိဘမ်ားကေတာ့ မ်က္ႏွာေလးေတြငယ္ေနၾကေပါ့ ... ေနာက္ေတာ့ “ဟုတ္ကဲ့ပါ .. ဆရာမႀကီး .. ေနာင္ ဒါမ်ဳိးကၽြန္ေတာ္တို႕ကေလးေတြ မျဖစ္ေစရပါဘူး” လို႕ေျပာၾကေပမယ့္ .. သူငယ္ခ်င္းႀကီးကေတာ့ ..

သူငယ္ခ်င္းႀကီး။ ။ “ဒီမွာ ဆရာမႀကီး .. ဆရာမႀကီး ကုလသမဂၢအတြင္းေရမွဴး ကိုဖီအာနန္ကို သိပါသလား” လို႕ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။ (ေလသံခပ္ျမင့္ျမင့္)

ဆရာမႀကီး။ ။ “ကၽြန္မၾကားဖူးပါတယ္”

သူငယ္ခ်င္းႀကီး။ ။ “ဆရာမႀကီး သူငယ္စဥ္တုန္းက အၿမဲေက်ာင္းလစ္တတ္တာကိုေရာ .. ဆရာမႀကီး သိလား” ဆိုၿပီး ေလသံခပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္တဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ .. ဆရာမႀကီး ခမ်ာ အံအားသင့္တဲ့ မ်က္ႏွာအသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး ..

ဆရာမႀကီး။ ။ “ကၽြန္မသူ႕နာမည္သာ ၾကားဖူးပါတယ္ .. သူ႕အေၾကာင္းမသိပါဘူး ရွင္” တဲ့ ဗ်ာ .. (အသံတိုးညွင္းစြာျဖင့္)

သူငယ္ခ်င္းႀကီး။ ။ “ကိုဖီအာနန္ေက်ာင္းအၿမဲလစ္တဲ့ ကိစၥနဲ႕ဆိုရင္ ဒီကေလးေတြေက်ာင္းေနာက္ၾကတာေလာက္ကေတာ့ ပါမႊားေပါ့ ဆရာမႀကီး။ အဲဒါပဲေပါ့ .. ဆရာမႀကီး .. ဒီလို ေက်ာင္းေတြအၿမဲလစ္တဲ့ လူဆိုးငေပငေတေလး ကိုဖီအာနန္ဆိုတဲ့ ကေလးေလးေတာင္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးဘ၀ကိုေရာက္သြားတာ သာၾကည့္ေပေတာ့။ ဆရာမႀကီး ... ဒီေက်ာင္းေနာက္က်တာေလာက္ေလးကို အေၾကာင္းျပဳလို႕ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ရင္ ကေလးေတြဘ၀ပ်က္သြားမွာ ေပါ့။ စည္းကမ္းဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေလာက္ထိ ျပင္းတဲ့ ဒဏ္ခတ္ေတာ့ နစ္နာတာေပါ့” လို႕ ေျပာလိုက္တဲ့ အဆံုးမွာ .. (ေလသံျမင့္ျမင့္)

ဆရာမႀကီး။ ။ “ဟုတ္ကဲ့ .. ဟုတ္ကဲ့ .. ကၽြန္မျပန္လည္စဥ္းစားပါ့မယ္ ရွင္ .. ” “သိပ္လည္း
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မသြားပါနဲ႕ ..” တဲ့ ဗ်ာ ..

အားလံုးေသာ ဆရာမိဘေတြကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႀကီးရဲ႕ အာေဘာ္ေၾကာင့္ ဗဟုသုတအိုးႀကီးအထင္နဲ႕ မ်က္လံုးအျပဴးသားေပါ့ ..

ဒါနဲ႕ပဲ ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာၿပီး ေက်ာင္းရံုးခန္းကေန ကိုယ္စီထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါနဲ႕ သူ႕ကို .. “ေနစမ္းပါဦး ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးအၾကာင္းကို ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ .. စာအုပ္ဆိုင္ေတြမွာ မေတြ႕ဖူးပါဘူး ဗ်ာ” (ထိုစဥ္ကအခ်ိန္က မရွိေသးပါ၊ ေနာက္ေတာ့ မသိ) .. “ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီကိုဖီအာနန္ ေက်ာင္းလစ္တတ္တာကို သိတာလည္း ဗ်” ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကေမးခြန္းထုပ္လိုက္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းႀကီးေျဖလိုက္တာက “ဆရာမႀကီးကို ... ငါ့ ပါးစပ္ထဲရွိတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္ရတာပါကြာ” ဆိုတဲ့ စကားအဆံုးမွာ ၾကားရတဲ့သူအေပါင္း မၿပံဳးပဲ တ၀ါး၀ါးနဲ႕ရယ္ခဲ့ရပါတယ္ ဗ်ာ။

အင္း .. ဒီအေၾကာင္းကို ဆရာမႀကီး နဲ႕ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးေဟာင္း ကိုဖီအာနန္ သိမ်ားသိသြားရင္ျဖင့္ ..

ကိုတိုး